Glossarium astronomicum

Atmosferische uitdoving

Atmosferische uitdoving is de verstrooiing of absorptie van het licht van hemellichamen die door de atmosfeer van de aarde reizen. Atmosferische gassen laten zichtbaar licht door en zijn transparant voor radio- en infraroodlicht, waardoor dit soort telescopen op de grond veel worden gebruikt. Om dit fenomeen te voorkomen en licht van andere golflengten te kunnen observeren, bevinden sommige telescopen zich buiten de atmosfeer.

Gerelateerde termen: • Atmosfeer • Uitdoving • Infrarood astronomie • Optische astronomie • Radioastronomie • Interstellaire uitdoving

Atmosfeer

De atmosfeer is een gaslaag die een hemellichaam omgeeft. Deze wordt in stand gehouden door de zwaartekracht van het hemellichaam en heeft daarom de grootste dichtheid aan het oppervlak. Op grote hoogte gaat de atmosfeer over in de interplanetaire ruimte.

Voor planeten met een vast of vloeibaar oppervlak is de ondergrens van de atmosfeer duidelijk. Sterren hebben een gasvormig binnenste en hebben daarom geen duidelijke ondergrens voor hun atmosfeer. Een sterrenatmosfeer verwijst normaal gesproken naar de buitenste gaslaag van een ster waardoorheen het licht van het binnenste de ruimte in reist.

Een magnetisch veld van een planeet kan de atmosfeer van een planeet beschermen tegen snelle verdwijning in de ruimte door zonne- of sterrenwind. In het geval van de aarde beschermt het ook alle organismen tegen genetische schade door de schadelijke effecten van de zonnewind en kosmische straling.

Gerelateerde termen:

• Gas
• Zwaartekracht
• Zonnewind
• Magnetisch veld